Interview: Alejandro Monteverde over het onverwachte succes van "Sound of Freedom" (Exclusief)
Filmsdinsdag, 05 september 2023 om 13:42
In de aanloop naar de Europese bioscooprelease van "Sound of Freedom," hadden we het voorrecht om exclusief een diepgaand gesprek te voeren met de befaamde Mexicaanse regisseur Alejandro Monteverde. Tijdens ons interview spraken we met Monteverde over het onverwachte succes van de film en de turbulente reis die eraan voorafging, met de afwijzingen van grote filmstudio's als aanzienlijke obstakels. Bovendien hebben we de regisseur geconfronteerd met de politieke kritiek die "Sound of Freedom" heeft losgemaakt.
De film heeft al meer dan 150 miljoen dollar opgebracht, en de internationale release begint nu pas op gang te komen. Hoe verklaart u het succes van "Sound of Freedom"?
De film is voor mij een fenomeen. Het laat zien dat er vraag is naar diepgaande films met een maatschappelijke betekenis. Deze films kunnen wereldwijd gesprekken op gang brengen over belangrijke onderwerpen, zoals kindermisbruik, dat overal ter wereld een probleem is.
Als een kind misbruikt wordt, maakt het niet uit waar ter wereld dit gebeurt - Afrika, Haïti, Duitsland of Nederland - het heeft een blijvend effect. Hoe kunnen we van zo'n kind verwachten dat het zich later bekommert om andere kwesties, zoals het milieu of dierenrechten? Dit heeft een enorme impact.
“Sound of Freedom” stimuleert het publiek om na te denken en een diepgaande discussie aan te gaan over deze donkere onderwerpen. Had ik verwacht dat dit zou gebeuren? Absoluut niet, het was een aangename verrassing. Ik dacht dat de film nooit het daglicht zou zien. Ik heb hem opgenomen in 2018, afgerond in 2019, en nu, vier jaar later, komt hij pas in de bioscoop. Een grote verrassing dus.
Grote studio's zoals Netflix en Disney waren terughoudend om bij "Sound of Freedom" betrokken te raken. Nu de film een groot succes is, wat is uw reactie op dit alles, en is er iets wat u tegen die bedrijven zou willen zeggen?
Ik geef niemand de schuld. Tijdens de opnames werd de productie stilgelegd vanwege COVID. Na de pandemie dachten velen dat mensen behoefte hadden aan vrolijke films. Persoonlijk betwijfelde ik dit en geloofde ik dat mensen juist verlangden naar films met een diepere betekenis na twee jaar isolatie. Mensen zoeken immers betekenis in hun leven.
Dit was een uitdaging voor de film vanwege het zware onderwerp. Hoewel ik niet alle afwijzingen ken, weet ik wel dat de film jarenlang ongebruikt bleef omdat we geen distributeur konden vinden. Nu, met de impact van de film en het groeiende bewustzijn over kwesties zoals mensenhandel en kindermisbruik, lijkt de timing eigenlijk perfect. Ondanks mijn frustratie en twijfels over de film die jarenlang op de plank lag, voel ik nu dankbaarheid en enthousiasme over hoe alles samenkwam om de film naar voren te brengen.
Er lijkt politieke kritiek te zijn op deze film. Welke plek geeft u aan deze kritiek?
De film illustreert hoe we in een cultuur van overmatig labelen zijn beland. Mensen hebben de neiging om alles en iedereen van een label te voorzien, zelfs als dat niet nodig is. Ik was hier echt verrast over. Iemand met een PhD bijvoorbeeld, labelt vaak vanwege zijn of haar academische achtergrond. Maar nauwkeurig labelen is cruciaal, omdat een verkeerd label gevaarlijk kan zijn, vergelijkbaar met het verkeerd labelen van medicijnen. Het onjuist labelen van een film brengt ook aanzienlijke risico's met zich mee, vooral omdat het in dit geval zeer onnauwkeurig was. Het lijkt erop dat mensen nu beginnen te beseffen dat ze de film verkeerd hebben gelabeld. Dit is een van de redenen waarom ik zo enthousiast ben om "Sound of Freedom" wereldwijd te verspreiden. Hier in Amerika heerst veel verdeeldheid en wordt alles gelabeld, van mensen tot vrienden, alsof we in een cultuur van labels zijn beland.
Mensen gebruiken dit soort labels om zich te identificeren, om politieke structuren op te bouwen, om zichzelf binnen groepen te plaatsen, om aan de wereld te laten zien "dit is mijn stam, dit is mijn politieke affiliatie". Hun identiteit krijgt nu vorm via het labeltjes plakken – door de macht.
Inderdaad, je hebt het perfect verwoord. Toen ik op mijn zeventiende naar de Verenigde Staten verhuisde, merkte ik dat deze labels niet gebruikelijk waren in mijn thuisland. Hier vormde ik vriendschappen met mensen die verschillende denkwijzen hadden. Het viel me op dat ik juist graag omging met mensen die anders dachten dan ik. Dit bracht uitdaging en groei met zich mee. Tegenwoordig lijkt die uitdaging verloren te zijn gegaan en overheerst conflict.
Er zit een groot verschil tussen respectvol debatteren over verschillende standpunten en elkaar veroordelen met labels en namen. Mijn film werd op een gegeven moment bestempeld als Faith Based, wat me intrigeerde. Want ik heb films gezien zoals "Silence" waarin priesters voorkomen, die niet als Faith based werden gelabeld. "Million Dollar Baby" heeft ook een priester-scène, maar werd evenmin als Faith based gelabeld. Waarom moest mijn film dan wel op die manier bestempeld worden? Soms raken mensen verward tussen meningen en feiten. Het is belangrijk om te kunnen zeggen: "Dit is mijn mening", dat is anders dan zeggen dat iets een feit is.
We kunnen alleen iets een feit noemen als we daar bewijs voor hebben. In ons geval hebben we cijfers die aantonen dat de film bijna 200 miljoen dollar heeft opgebracht, en dat we nu de 170 miljoen naderen. We verwachten zelfs dat we in de VS de 200 miljoen bereiken. Dit toont aan dat veel mensen zich betrokken voelen. Ik las een artikel waarin stond dat 35% van het publiek van Hispanic afkomst is. Een groot deel heeft geen specifieke achtergrond. Deze labels zijn typisch voor Amerika. In Mexico begrijpen ze bijvoorbeeld niet wat 'gebaseerd op feiten' betekent. Ik ga nu naar Colombia, waar ze deze labels kennen door hun band met Amerika. Echter, al die groepen die samenzweringstheorieën koppelen aan de film, bestaan daar niet. Hierdoor ben ik benieuwd naar hoe we weer in harmonie met de wereld kunnen komen.
Mag ik je iets vragen? Denk je dat mensen met verschillende meningen nu echt samen een biertje kunnen drinken? Is dat al realiteit geworden?
Tijdens de COVID-19-pandemie hebben we talloze relaties zien falen en breken. Naar onze bescheiden mening lijkt Nederland behoorlijk gepolariseerd. Discussiëren over films, inspiratiebronnen, videospellen is leuker dan eindeloze politieke polarisatie voortzetten.
Weet je wat alle verdeeldheid kan doorbreken? Pijn en lijden. Stel je voor dat twee mensen het volledig oneens zijn over vaccins, maar op een dag allebei hun kind verliezen. Die gedeelde pijn verbindt hen, omdat maar weinig mensen die diepe pijn begrijpen. Onze menselijkheid komt vooral naar voren in ons pijn en lijden. Als we het hebben over pijn en lijden, dragen we dat allemaal een beetje met ons mee. Het kan gaan om een vader die je heeft verlaten of om welke pijn dan ook die je hebt meegemaakt. Wat ik vaak doe, is een feestje organiseren en mensen uitnodigen die verschillende achtergronden hebben. Zonder dat ze het weten, begin ik gesprekken die mensen met elkaar verbinden. Het zal je verbazen hoe goed dit werkt. Daarna laat ik iedereen gewoon lekker genieten.
De kinderen die in de film voorkomen, zijn in het echte leven gered. Heeft u interactie gehad met deze kinderen? Wat zijn hun gedachten over de film en de aandacht die het genereert?
Morgen ga ik naar Colombia en wat ik weet is dat 14 van de 54 kinderen die aan het einde van de film zijn gered, naar de première zullen komen. Dit wordt de eerste keer dat ik de echte slachtoffers ontmoet. Belangrijk is echter dat ik geen specifiek kind of die 54 kinderen in de film heb geportretteerd. Mijn doel was om bewustzijn te creëren en een maatschappelijk gesprek te stimuleren over dit onderwerp.
In het begin, toen ik aan dit project begon, schreef ik een verzonnen, volledig fictief verhaal. Mijn ontmoeting met Tim Ballard, een voormalige federale agent in de VS, was vooral om informatie over het onderwerp te verzamelen. Toen ik zijn verhaal hoorde, leek het me interessant om dat te vertellen, zonder de intentie om één persoon te verheerlijken. Het was meer bedoeld om inzicht te geven. Hoe dingen precies in de film gebeuren, is vaak niet zo belangrijk. Ik kijk veel naar biografische films. Soms moet je wat creatieve vrijheid nemen.
Een voorbeeld is de Elvis-film, waarin waarschijnlijk veel creatieve keuzes zijn gemaakt. Ik zal de eerste zijn om te zeggen: heb je creatieve vrijheid genomen bij deze film? Absoluut! Zonder dat zou de film behoorlijk saai zijn geweest.
Je hebt de echte video gezien waarin het eiland werd gered. Eén van de soldaten raakte bijna gewond, maar dat zal ik niet in de film opnemen. Ik maak het filmischer door ze te laten lijken op Navy Seals, en ik speel met camerahoeken waarbij het geweer bijna recht op de lens lijkt te zijn gericht. De essentie van waarheid blijft behouden. Ik heb vooral de kern van wat Tim doet overgenomen. Hij reist naar verschillende landen om kinderen te redden, ook al zijn ze niet zijn eigen kinderen. Hij is bereid om met iedereen te praten die hem uitnodigt om over dit onderwerp te spreken.
Riskeert hij zijn leven elke keer als hij gaat? Ja, absoluut. Heeft hij ooit een pistool op zijn hoofd gehad en zijn leven geriskeerd? Ja, dat is gebeurd. Was dat specifieke incident vastgelegd op dat exacte moment? Nee, het vond plaats in Haïti. Ik wilde wat creatieve vrijheid nemen en ik vroeg hem om aanpassingen te maken, maar hij weigerde. Pas na twee jaar vroeg ik hem: "Mag ik dat in Colombia laten plaatsvinden?" Daarmee stemde hij in. Dus ik zal zeggen dat 75% van de film accuraat is en 25% creatieve vrijheid.
Hoe wordt de film in Europa over het algemeen ontvangen?
Ik weet het niet zeker. Op dit moment was ik blij om te horen dat er al veel aandacht is voor de film in Nederland. Ook in Australië zijn de verwachtingen hooggespannen. Gisteren stond het overal in het nieuws: wereldwijd zijn er 100 pedofielen gearresteerd, waarvan 78 in de VS, en tevens zijn er 13 kinderen gered. Mijn verwachtingen zijn nu hoger, gezien het enthousiasme in de VS. Ik ben enthousiast, maar ik wil ook niet te enthousiast worden, want je weet nooit zeker hoe het gaat uitpakken. Het kan heel succesvol zijn, maar het kan ook stil blijven.
Gezien het succes, is er een kans dat het verhaal wordt uitgebreid? Kunnen we een vervolg verwachten of is het verhaal afgesloten en is dit het eindproduct?
Er is veel interesse, hoewel niet noodzakelijkerwijs voor een vervolg. Er zijn discussies geweest over het concentreren op een missie in Haïti, waar kinderhandel een groot probleem is en Tim ook is geweest. Die mogelijkheid was erg aantrekkelijk, en ik was ook verleid om dat verhaal te vertellen. Echter, mijn focus lag op het vertellen van een oorsprongsverhaal, en de gebeurtenissen in Haïti vonden veel later plaats. Er is zeker veel interesse, maar op dit moment ligt mijn focus op mijn nieuwe film. Na afronding daarvan zullen we zien wat er verder gaat gebeuren.
Graag willen wij Alejandro Monteverde en het hele team van Angel Studio's hartelijk bedanken voor het boeiende gesprek. We kijken reikhalzend uit naar de première van "Sound of Freedom" in Amsterdam. Benieuwd naar onze indruk van de film? We hebben het voorrecht gehad om de film al te kunnen bekijken en onze uitgebreide recensie is hier te lezen. De film draait vanaf oktober in de bioscoop!
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, Twitter en Instagram!
POPULAR NEWS
Prime Video kondigt officieel een gloednieuwe prequel-serie aan van 'The Boys'
Insidious-maker James Wan presenteert eerste trailer van nieuwe Blumhouse-serie 'Teacup'
Netflix maakt volledige cast bekend van gloednieuwe dramaserie 'House of Guinness'
Recensie: 'Twisters' - een summer blockbuster vol weergeweld
Netflix deelt spectaculaire trailer van nieuwe Gundam-serie 'Requiem for Vengeance'
