Deze 5 emotionele sci-fi-films op Netflix zorgen gegarandeerd voor een traan

Netflix biedt een aantal van zulke parels aan — films die niet alleen het verstand prikkelen, maar ook het hart raken. Hieronder vind je onze selectie van vijf sciencefictionfilms die je gegarandeerd niet onberoerd laten. Ze tonen aan dat, zelfs in de verste uithoeken van het universum, menselijke emoties ons diepste kompas blijven.

Christopher Nolans Interstellar is veel meer dan een ruimtereis. Het is een episch verhaal over opoffering, liefde en de meedogenloze aard van de tijd. Joseph Cooper (Matthew McConaughey) laat zijn kinderen achter om de mensheid een toekomst te geven. De wetenschappelijke grandeur – wormgaten, tijdsdilatatie – staat volledig in dienst van de emotionele lading: een vader die zijn dochter ziet opgroeien via videoboodschappen, terwijl hij zelf nauwelijks ouder wordt.

De pijn van gemiste momenten, de kracht van ouderliefde en het idee dat liefde zelfs de wetten van ruimte en tijd kan tarten, maken Interstellar tot een van de meest hartverscheurende sci-fi-films ooit. De scène waarin Cooper via een tesseract contact maakt met het verleden is niet alleen een intellectueel hoogstandje, maar vooral een ode aan het menselijk gevoel.

De animeklassieker Akira, geregisseerd door Katsuhiro Otomo, neemt je mee naar een chaotisch, dystopisch Neo-Tokyo. Onder de explosieve actie en psychische krachten schuilt een schrijnend verhaal over een jeugdvriendschap die wordt vernietigd door jaloezie en machtswellust. Tetsuo’s tragische afdaling van vriend naar monster is pijnlijk om te zien – vooral omdat zijn jeugdvriend Kaneda hem wanhopig probeert terug te halen van de rand van de afgrond.

De emotionele kern van Akira is rauw, eerlijk en universeel: vriendschappen die breken onder druk van trauma’s, en de verwoestende impact van macht die alles wat dierbaar is onder zich verplettert.

In Spaceman, gebaseerd op de roman Spaceman of Bohemia, speelt Adam Sandler op verrassend ingetogen wijze de rol van Jakub, een eenzame astronaut die geconfronteerd wordt met zijn eigen falen en verdriet. Zijn enige gezelschap is Hanuš, een spinachtig wezen dat hem dwingt de waarheid onder ogen te zien over zijn mislukt huwelijk, schuldgevoelens en existentiële eenzaamheid.

De film is traag en contemplatief, maar juist daardoor des te krachtiger. De stiltes spreken boekdelen. De ontmoeting met Hanuš is zowel vreemd als ontroerend menselijk. Spaceman is een poëtische meditatie over spijt, verbondenheid en de vraag wat er overblijft als alles wegvalt.

Wat als je iemand uit haar hyperslaap haalt – zonder haar toestemming – enkel om je eigen eenzaamheid te verlichten? Passengers stelt deze ongemakkelijke morele vraag en plaatst die midden in de koude leegte van de ruimte. Chris Pratt en Jennifer Lawrence brengen een complex samenspel van woede, verraad, verlangen en uiteindelijk ook acceptatie.

Wat deze film zo confronterend maakt, is de ethische dubbelzinnigheid waar je als kijker middenin wordt gegooid. Jim begaat iets fundamenteel verkeerds, maar is zelf ook slachtoffer van de situatie. Aurora’s keuze om hem uiteindelijk niet te verlaten, voelt niet als vergeving, maar als een rauwe erkenning van wat het betekent om mens te zijn: kwetsbaar, verlangend, en nooit helemaal moreel helder.

Jules is een ontroerende film over ouderdom, eenzaamheid en onverwachte vriendschap. Wanneer een buitenaards wezen crasht in de tuin van de bejaarde Milton, ontstaat er een stille, troostende band in een wereld die hem steeds meer lijkt te vergeten.

Ben Kingsley speelt Milton met ontwapenende kwetsbaarheid. De communicatie met Jules – via eenvoudige kattentekeningen – is kinderlijk, maar doeltreffend. De film voelt als een zachte omhelzing: een herinnering dat betekenis, zelfs in de herfst van het leven, gevonden kan worden in de kleinste gebaren. Sci-fi met een menselijke ziel.

Wat deze sciencefictionfilms op Netflix gemeen hebben, is niet hun decor van ruimteschepen of futuristische technologie – het is hun diep menselijke kern. Ze vertellen verhalen over verlies, liefde, vergeving en existentiële eenzaamheid. Ze laten je nadenken, niet alleen over de toekomst, maar vooral over je eigen leven, keuzes en relaties.

Van de vaderlijke tranen in Interstellar, tot de verscheurde vriendschap in Akira, van het stille verdriet in Spaceman tot de onverwachte tederheid in Jules – deze films laten je achter met een brok in je keel en een hart dat nog lang nadreunt. Bereid je voor op sciencefiction die meer doet dan entertainen: deze films raken je diep. Welke is jouw favoriet?

Heb je genoten van dit artikel? Trakteer ons dan op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen op Facebook, X, Instagram en Google Nieuws! Voor de laatste updates over je favoriete Netflix-series, word lid van onze Alles over Netflix Facebook-groep. Zo mis je geen enkel nieuwtje!