De film ‘Leave the World Behind' raakt aan een verontrustende realiteit – een wereld van cyberaanvallen, communicatie-inbreuken en een opkomende dreiging die nauw verbonden is met onze dagelijkse realiteit. Wat deze productie zo relevant maakt, is niet alleen het verhaal op het scherm, maar óók de diepere connecties die het legt met invloedrijke entiteiten zoals het World Economic Forum (WEF) en de directe betrokkenheid van Barack Obama en Michelle Obama’s productiebedrijf, Higher Ground Productions. De film projecteert de angstaanjagende mogelijkheid van een digitale crisis die veel sneller en verwoestender kan zijn dan een biologische pandemie. Maar de vraag blijft: in hoeverre programmeert deze film het publiek, zoals de WEF-video insinueert? En nog belangrijker, welke implicaties heeft dit voor de kijker in een wereld waarin de grenzen tussen realiteit en fictie vervagen?
‘Leave the World Behind’ gaat over cyberaanvallen en een potentiële inbreuk op het wereldwijde communicatienetwerk. Deze productie is relevant omdat er een link ligt met het WEF en omdat hij illustreert hoe we via media worden klaargestoomd voor de volgende globalistische machtsgreep. De film is een
Netflix special en kwam tot stand onder directe invloed van Barack Obama en zijn vrouw Michelle. Ook is er een link met een video van het World Economic Forum: daarin werd zo’n twee jaar terug gewezen op de gevaren van een mondiale ineenstorting van communicatie veroorzaakt door grootschalige cyberaanvallen. “In de wereldwijd verbonden wereld, zou een cyberaanval sneller om zich heen kunnen grijpen dan enig biologisch virus”, zo benadrukt de video.
Still 'Leave the World Behind' via TMDB
Deze WEF-video hamert de angst er dieper in, door te onderstrepen dat dit potentiële digitale virus zich maar liefst tien keer sneller reproduceert dan het biologische coronavirus. De angstaanjagende gelijkenis, doen zorgen rijzen of het publiek door Obama’s film geprogrammeerd wordt. Het WEF maakt namelijk twee punten. Ten eerste dat onze dagelijkse biologische en economische basisbehoeften zich steeds meer vermengen met digitale infrastructuren, waardoor de impact van een cyberaanval des te groter kan zijn. Ten tweede dat allerlei apparaten en systemen die nu nog min of meer decentraal functioneren, via een cyberaanval op een gecoördineerde wijze kunnen worden overgenomen en gesynchroniseerd.
Wat kan de kijker met deze kennis en hoe moeten we ons verhouden totLeave the World Behind? De boodschap is nogal hype-achtig: de kijker wordt op scherp gezet, vol anticipatie voor de volgende grote bedreiging. Als de impact van COVID19 zo krachtig en overrompelend was, dan is het onze opdracht om voorbereid te zijn op een grootschalige cyberaanval. De stress en spanning van de coronatijd, waaraan zowel de WEF video alsLeave the World Behindappelleren, wordt getransponeerd naar grote nieuwe potentiële bedreiging, die vervolgens weer actie vergt om op te anticiperen. Er wordt een instabiele energie het dagelijkse burgerlijke leven ingepompt – activistisch, rusteloos, voortdurend ‘on edge’ moeten zijn. Tegelijk is deze dreiging ook weer hét excuus voor overheden en ‘corporate partners’ om ingrijpend in het dagelijkse leven aanwezig te zijn.
Still 'Leave the World Behind' via TMDB
Dat Leave the World Behind voortbouwt op het alarmisme van de corona-associaties, blijkt uit het begin van de film. Amanda Sandford (gespeeld door Julia Roberts) en haar man Clay (Ethan Hawke) huren een modern huis in een bos om tot rust te komen, maar worden daar onderbroken door de eigenaar van het pand en zijn dochter, gespeeld door Mahershala Ali en Myha’la. Zij hebben de grote stad halsoverkop ontvlucht nadat een totale blackout een catastrofale verkeerschaos teweegbracht. Dit gevoel van overrompeling en isolatie, jezelf letterlijk afzonderen in een huisje in een bos, resoneert met het terugtrekken tijdens de eerste dagen van de pandemieperiode.
De film is in ieder geval beter dan het gelijknamige boek, geschreven door Rumaan Alam. Regisseur Sam Esmail nam het boek als uitgangspunt om het verhaal beter te vertellen dan de schrijver in eerste instantie heeft gedaan. Hierbij is de nadruk op rampen en spektakel groter dan in het bronmateriaal: zo worden we getrakteerd op neerstortende vliegtuigen en boten die op stranden crashen. Toevallig of niet gebeurt dit precies wanneer de hoofdrolspelers een wandeling maken buiten hun resort.
Hoewel het wat ‘over the top’ aanvoelt, onthulde regisseur Esmail dat Obama hem “een beetje hielp met hoe dingen zich in de werkelijkheid zouden ontvouwen”. Hoewel het verhaal fictief is, hielp de voormalige president hem om het geheel “zo waarheidsgetrouw mogelijk te houden”. Het zaaien van ideeën die uiteindelijk werkelijkheid kunnen worden – vooral wanneer het World Economic Forum zich erover uitspreekt en een voormalige Amerikaanse president dit via een film aan het publiek presenteert – roept vragen op over de invloed van dergelijke invloedrijke personen en organisaties.
Still 'Leave the World Behind' via TMDB
De personages spraken me niet aan – zo is Amanda de dertien-in-een-dozijn opgefokte kosmopoliet, haar echtgenoot de lome goedzak die als hij geluk heeft, heel soms even vlug seks met haar mag hebben. Dan is er Mahershala Ali, de zakenman die interessant en mysterieus wordt neergezet, maar wiens rol in de ontknoping oppervlakkig blijft; zijn dochter is dan weer een typisch verwaand rijkeluiskind. De film wordt gepresenteerd als een spektakel- en rampenfilm met tevens aandacht voor karakteropbouw, maar beide aspecten komen onvoldoende uit de verf. Het op zich degelijke verhaal kent een lange opbouw naar een einde dat in meerdere opzichten onbevredigend is. De film is op zijn best waar beide families naar elkaar lijken te groeien.
Het centrale idee van de film is dat er bij een totale communicatie blackout, de inwoners van een land paranoïde worden. Hierdoor escaleren de bestaande spanningen binnen het land, leidend tot burgerlijke onlusten en bestuurlijke catastrofes. Juist een stabiele cultuur, substantiële homogeniteit aan mores, morele overtuigingen en gebruiken, is wat maakt dat een samenleving tegen een stootje kan. Echter, juist dit punt van substantiële homogeniteit zal door een globalistische multiculturalist als Obama nóóit worden aangestipt.
We blijven achter met een indringende vraag: hoe verstrengeld zijn realiteit en fictie in een tijdperk waarin cyberdreigingen ons dagelijks leven doordringen? Deze productie, doordrenkt met de invloed van het World Economic Forum en de betrokkenheid van voormalig VS president Barack Obama, waarschuwt niet alleen voor de gevaren van een grootschalige cyberaanval, maar wijst tevens op de mogelijkheid van een geprogrammeerd publiek. Tegelijk vragen we ons af of deze film slechts een voorbode is van een aanstaande crisis, of misschien zelfs een zelf vervullende profetie.
Genoten van het artikel? Trakteer ons op een (virtuele) koffie of steun The Nerd Shepherd door ons te volgen via Facebook, X en Instagram! Steun Sid via BackMe: en volg zijn Telegram-kanaal!